top of page
Zoeken

De roos

Een roos verwijdert schaterlachend huid,

stekend met scherpe, onzichtbare doorn.

Geofferd sijpelt sap in rood geluid;

trillende kelk van een breekbare hoorn.

Karmijn, scharlaken, alles doorgeroerd.

Geuren van ijzer en lood vullen doek.

Een sluis van vermiljoen, van mens ontvoerd

door onweerstaanbaar verleidend verzoek.

Verbeten tanden, watertandend naar

soelaas van wegebbend, afstervend leed,

vermeden met niets meer dan star gestaar.

Gij, roos, beroert mij als een stramme snaar:

Tokkelend scherpe beroerende beet

Van vretend schoon, met zoete mond hapklaar.

8 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Een brief, pamflet, brochure vlogen door de borstel van mijn brievenbus. Ik lees geen één, want postkaart zat er nog niet bij. Nu liggen ze daar, rustend op het aanrecht wachtend op opspattend afwaswa

Geloven, wat is dat? Beloven dat je denken, handelen ten dienste stelt van onvoorwaardelijk gedachtegoed? Geloven, wat was dat? Geloven dat gebrek aan inzicht en identiteit gecompenseerd wordt door et

Moesten we luisteren naar onze klank, en luide lippen vastgekluisterd aan de hongersuizen horen zingen… Wel, zouden we luisteren? Of zouden we de oren hullen in stilzwijgen; zang van zintuig stikken m

bottom of page