Manifest (Après une chanson de Jacques Brel)
Bijgewerkt op: 31 mrt. 2020
Vecht, vriend, tegen koude nachten van nijd
Met armen die lichamen warmen.
Vecht, vriend, trek tegen woestenij ten strijd
Met tranen die zaden omarmen.
Zwijg niet meer, wrik pols die hals toeknijpt,
Breek kelen open met ijzeren hand
Vrucht van verzet; bijna rot gerijpt
Kringelend walmt zijn geur over het land.
Het is tijd.
Schiet woorden naar kanonnen, breek hun vuur.
Mijd rollende munten die mensen bedelven.
Rook struisvogels uit, blus met zand hun zuur.
Stut eerlijk de harde vermolmde gewelven.
Maar als de maan verzengend vreet,
Als de zon verloren zinkt.
Zorg dat je de dag dan niet vergeet
En spartel
Voor je in de nacht verdrinkt.