top of page

Poetisch afschrift van een geforceerde dichter

I Eeuwige wederkeer

Eeuwige wederkeer

van hetzelfde

vormeloze

gevormd naar

betrapte illusies.

Ik ben een kaartlezer

interpreteer

subjectieve

pamfletten

tot dode legendes.

Schorgeschreeuwd bergt kind zich

in moeders schoot,

in vaders dood…

geboorte

bevochtigd met olie.

Afgebrande huizen

smeulen na met

hun makelaars

derdegraads

blaren breken gezicht.

Verwaterd, verzadigd

wederkerend

Verrijst leven

En idee

op vruchteloze grond.

II Muren hebben oren

Muren hebben oren,

hebben gehoord

hoe je schreeuwde

en vloekte

wanneer een gast glas brak.

Muren hebben oren

naar smeekbedes

om leven te

eindigen

en je te verpletteren.

Muren hebben ogen

die plassen zien

die we vulden

om leven

van ons af te spoelen.

Muren hebben handen

die ons helpen

wanneer halzen

reikhalzend

stramme stroppen strikken.

Muren hebben lippen

die prevelend

rot rouwen om

bewoners

die waren en niet zijn.

III Voortschrijdend ongemak

Voortschrijdend ongemak

van moeders kind

dat vaders kind

verrot slaat

vergeven vergissing?

Voortschrijdend ongemak

van staatsleider

die lachend liegt

pers aanklaagt

wegens sluw staatsbedrog.

Voortschrijdend ongemak

van balspeler

die lummelt met

hongersnood.

Het net beloont hem weer.

Voortschrijdend ongemak

van naïef dier

beschuldigd van

oerinstinct.

Beschaving doodt bestaan.

Voortschrijdend ongemak

van lege pen

die kippenvel

tekent op

gevoelige dichtershuid.

IV Het fijne lekenbrein

Het fijne lekenbrein

is soeverein

gelukzalig

en gerust

twijfelend aan twijfel.

Het fijne lekenbrein

onbereikbaar

voor rusteloos

denkende

dichters die

Griekse dochters willen.

Het fijne lekenbrein

doet leraar pijn

wanneer hij weer

uitleg geeft

over domme kennis.

Het fijne lekenbrein

tekent de lijn

waar marginaal

kunstelig

zijn danspassen oefent.

Het fijne lekenbrein

is al eeuwig

fundament van

het systeem

dat meerderheid vertrouwt.

V De dichter spreekt

De dichter spreekt, vlijmscherp

zichzelf snijdend

aan betekenis

van woorden

die zijn geest omwoelen.

Hij spreekt over alles

wat anderen

niet benoemen

pretentieus

dwingt hij zich in geesten.

Hij schrijft vanuit een drift,

meerderwaardig

doch nutteloos

voor alles

wat leest, alles wat leeft.

Hij schrijft toch ongehoord

verder tot men

zijn bestaansrecht

toekent in

verlieslatend tijdschrift.

Hij schrijft “maar voor zichzelf”

maar publiceert

naar hartelust

"voor zichzelf"

Een dichter is alles.

Of een dichter is niets

maar die keuze

durft hij zelf niet

maken, neen,

dat moet de lezer doen.

9 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Een brief, pamflet, brochure vlogen door de borstel van mijn brievenbus. Ik lees geen één, want postkaart zat er nog niet bij. Nu liggen ze daar, rustend op het aanrecht wachtend op opspattend afwaswa

Ik ging onlangs nog melk en honing kopen. Om mijn lege dorst te lessen met het lavend vocht dat melker kalf ontneemt. Om bitter sap te vullen met de zoete zalf, bekocht van zoemend honingbij. Zo werde

Geloven, wat is dat? Beloven dat je denken, handelen ten dienste stelt van onvoorwaardelijk gedachtegoed? Geloven, wat was dat? Geloven dat gebrek aan inzicht en identiteit gecompenseerd wordt door et

bottom of page